หลังจากดูหนังหมดไป 4เรื่อง (แต่เหมือนกับว่าละครเรื่อง House: Forever จะดูดีที่สุด)และกินอาหารเช้าไปหนึ่งมื้อบนสายการบินการบินไทยเที่ยวบิน TG 991 ก็ยังคงมาไม่ถึง Brisbane ซักที ถึงแม้ว่าอาหารจะอร่อยแค่ไหนก็ตามตุ๊กก็ยังไม่แล้วที่จะ throw up เพราะว่าไม่สบายนิดหน่อย อย่างไรก็ดีโชคดีที่ได้เพื่อนร่วมทางที่ดีอย่างคนชาวกรีก ตุ๊กก็ได้ช่วยเค้าอธิบายภาษาอังกฤษด้วยเพื่อที่จะกรอกข้อความลงในเอกสารบางอย่าง (เริ่มทำงานสอนตั้งแต่อยู่บนเครื่องเลยก็ว่าได้ :) )
มาถึง Brisbane ก็ประมาณเกือบเที่ยงคืนได้ Judy Collyer, Admissions Manager กับสามีของเขามารับตุ๊กและก็มาพักที่บ้านของเขาก่อนหนึ่งคืน เขาทำให้ตุ๊กรู้สึกเหมือนกับอยู่ที่บ้านเราเลยจริงๆ ถุงอาหารแห้งและของใช้ได้ถูกเตรียมไว้ให้กับตุ๊กเพื่อเอาไปไว้ยังบ้านพักที่ตุ๊กจะไปอยู่อย่างเรียบร้อย
วันรุ่งขึ้น ครอบครัวของเขาพาตุ๊กไปห้าง The Gardens City Shopping Centre (คิดว่าใช่ชื่อนี้) เพื่อที่จะไปเดินดูรอบๆ และก็ไปซื้อ sim card สำหรับโทรศัพท์ของตุ๊ก เราได้กินข้าวกลางวันกัน ซึ่งตุ๊กได้กิน SubWay อีกครั้งหลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้กินที่อเมริกา ที่นี่ไม่แตกต่างจาก Philadelphia ที่ตุ๊กอยู่มากนัก มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เหมือนกันด้วยซ้ำจึงทำให้รู้สึกเหมือนอยู่บ้านที่อเมริกาอีกครั้งหนึ่ง
ตุ๊กมาถึงบ้านที่พักและรู้จักกับเจ้าของบ้านพื่น้องซึ่งเป็นคนฟิลิปปินซ์แต่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก บ้านพ่อแม่ของเขาก็อยู่ตรงกันข้ามกัน ที่นี้สะดวกสบายดีมาก มีห้องเป็นส่วนตัว และเจ้าของบ้านก็เป็นกันเอง
จบท้ายของวันแรกที่ร้านอาหารออสซี่ ที่อยู่ตรงห้าง SunnyBank Plaza ที่อาจารย์วรสรวงเคยแนะนำไว้ กับลูกสาวของ Judy ชื่อ Kelly ต้องบอกว่าบ้านที่ตุ๊กอยู่ใกล้กับทุกๆ ที่จริง และต้องบอกว่าตุ๊กโชคดีมากที่พบเจอและรู้จักคนที่ดีอยู่เสมอๆ
My trip was not totally pleasent. I got a motion sickness on the plane because (I guess) I had eaten too much nuts and coffee (what a combination)! So I learned NEVER EAT NUTS AND COFFEE on the plane ever again! :) However, once I got on the ground Judy (the manager here whome I met before in Bangkok) picked me up and I stayed at her place for a night. You will never believe it, she has been treating me so well. She even did grocery shopping for me already!Two bags full with stuff I will need for my stay for about a week! (maybe a bit exaggerating!) I am so touched by their hospitality and generosity.
I am staying with a Philippino family. There are a brother and a sister;their parents are actually across the street. I am very lucky that the house is kind of in the middle of everything. I can walk to the mall(SunnyBank and The Gardens City Shopping Centre and the University) and many other places. The Uni. is not quite far but not walkable.
แล้วก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ดิฉันได้มีโอกาสเข้าพบกับท่านอธิการบดี หลังจากเกือบ 5 ปีที่แล้วก่อนที่จะไปเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกา ความตื่นเต้นที่ได้เข้าพบท่านก็ยังคงมีเหมือนเดิม ดิฉันต้องบอกว่าดีใจมาก ที่ได้เข้าพบและพูดกับท่านโดยตรงอีกครั้งหนึ่งซึ่งทำให้ดิฉันรู้สิกดีและใกล้ชิดเป็นเหมือนกับครอบครัวเดียวกันมากขึ้นที่ผู้ใต้บังคับบัญชามีโอกาสได้พูดคุยสนธนากับผู้บังคับบัญชาโดยตรง
ท่านอธิการบดีได้ให้คำแนะนำหลายอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรียนรู้สิ่งใหม่ และทำความรู้จักกับคนหลายๆ ระดับที่ทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยที่นี่ เพื่อความรู้และประสบการณ์รวมทั้งความสัมพันธ์กับทางมหาวิทยาลัยที่นี่จะได้นำมาช่วยพัฒนามหาวิทยาลัยให้ดียิ่งขึ้น
นอกจากนี้ดิฉันยังรู้สึกปลื้มใจที่ท่านอธิการบดีให้ความกรุณาอย่างมากกับดิฉันและมอบเงินก้นถุงเป็นกำลังใจในการเดินทางมาครั้งนี้ ในขณะเดียวกันดิฉันก็อยากที่จะขอบคุณ ดร.นิ่มนวล ที่ให้การสนับสนุนรับทุนในครั้งนี้
It's a great pleasure to be able to meet with the President once again after almost 5 years before I went to study in America. I would like to take this opportunity to thank her with her kindness and generosity in supporting me and giving her own money as a gift to me. I will certainly learn more things and do whatever it takes to become a better teacher and employee...
ความฝันที่คนที่เป็นอาจารย์หลายๆคนมีคือการได้มีโอกาสถ่ายทอดความรู้ให้กับนักศึกษาให้ได้ดีที่สุด เพื่อที่จะได้ชื่นชมและแสดงความยินดีเวลาที่เขาเหล่านั้นประสบความสำเร็จในก้าวแรกของชีวิตจากรั้วของมหาวิทยาลัยของตน นอกจากนี้แล้วการได้มีโอกาสพัฒนาความรู้ความสามารถในสาขาวิชาชีพครู อาจารย์ ก็เป็นสิ่งที่อาจารย์หลายๆท่านพึงปราถนา ดิฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่พยายามมาโดยตลอดที่จะทำความฝันของการได้มีโอกาสสอนและถ่ายทอดความรู้ให้กับนักศึกษาของดิฉันให้เป็นคนที่สมบูรณ์ เพื่อที่เขาเหล่านั้นได้ตามหาฝันของเขา และทำความฝันให้สำเร็จเพื่อที่จะมาช่วยพัฒนาประเทศชาติของเราต่อไป ภายใต้ความช่วยเหลือและชี้แนะจากผู้เป็นครู อาจารย์ ในขณะเดียวกันนั้นดิฉันก็มีความปรารถนาที่จะพัฒนาความรู้ความสามารถในวิชาชีพมากขึ้น
ดังนั้นเมื่อมีความฝันหรือจินตนาการก็ต้องมีการเริ่มต้นไปให้ถึงฝัน จากการช่วยเหลืออย่างดียิ่งของอาจารย์หลายๆ ท่านในวิเทศสัมพันธ์ และการช่วยเหลือของอาจารย์วรสรวง ดวงจินดา ที่ได้ช่วยเหลือประสานงาน แนะนำและติดต่อ Griffith University และจากการสนับสนุนจากท่านอธิการบดี ผู้บริหารของมหาวิทยาลัยศรีปทุม และอาจารย์ในคณะศิลปศาสตร์ ดิฉันได้รับอนุมัติให้เป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยศรีปทุมเข้าสมัครโครงการแลกเปลี่ยนการสอนร่วมกับมหาวิทยาลัยดังกล่าวเป็นเวลา 2 เดือนภายใต้โครงการของ UMAP จากการสนับสนุนค่าใช้จ่ายจาก สกอ และต่อมาได้รับเลือกเข้าร่วมโครงการ ซึ่งเป็นหนึ่งใน 41 คนจากทั่วประเทศที่ได้รับการคัดเลือกเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนครั้งนี้
ณ โอกาสนี้ดิฉันขอขอบคุณท่านอธิการบดีที่ให้ทุนสนับสนุนเพิ่มเติมในการเดินทางในครั้งนี้เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ ซึ่งดิฉันรู้สึกซาบซึ้งและเป็นเกียรติอย่างยิ่ง และคิดว่าการเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนการสอนครั้งนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อตัวนักศึกษาของมหาวิทยาลัยศรีปทุมโดยตรง ค่อมหาวิทยาลัยเพื่อให้เป็นที่รู้จักอย่างสากล และต่อตัวดิฉันเองที่จะได้มีโอกาสเก็บเกี่ยวประสบการณ์การสอนจากผู้รู้และมีความเชี่ยวชาญ อีกทั้งยังได้ฝึกฝนทักษะภาษาอังกฤษให้ดียิ่งขึ้นต่อไป อย่างไรก็ตามการได้รับคัดเลือกเข้าโครงการก็เป็นเพียงแค่ก้าวแรก ก้าวต่อไปคือการร่วมสอนกับอาจารย์จากสถาบันภาษาของมหาวิทยาลัยดังกล่าว ณ ประเทศออสเตรเลียต่อไป There is still a long road ahead of me, and the best is yet to come!
